Przyjrzyj się problemowi uważnie!

• Działaj racjonalnie, nie pod wpływem emocji. Jeśli musisz ochłonąć po stresującym „starciu” z dzieckiem, postaraj się to zrobić. W gniewie niepotrzebnie możesz ulec przesadzie, nałożyć karę nieadekwatną do przewinienia i dotkliwie krzywdzącą dziecko.
• Nim zaczniesz szastać groźbami szlabanów, zastanów się, jakie było podłoże zachowania, niezgodnego z twoimi oczekiwaniami. Większość z nich nie wynika ze złośliwości dziecka i nie jest czyniona z premedytacją, a jedynie stanowi efekt niewiedzy, ciekawości świata oraz chęci poznania nieznanego.
• Zastanów się, czy dziecko zostało wcześniej uświadomione, że właśnie to zachowanie było niewłaściwe. Być może jest zaskoczone, że zrobiło źle i nie jest to moment na karę, ale – na rozmowę.
• Przyjrzyj się sobie – słowa to za mało, by oczekiwać naśladowania. Dziecko najefektywniej czerpie wzór nie z tego, co dorosły mówi, ale z tego, jak się zachowuje. Jeśli więc uczysz, że nie powinno się mówić o koledze, że jest głupi, a jednocześnie w obecności dziecka nie szczędzisz przykrych epitetów wobec nielubianej sąsiadki, cała edukacja idzie na marne. 

Co można robić, by unikać karania?

• Jasno sprecyzowane zasady są podstawowym założeniem rodzica, który chce uniknąć karania. Każdy człowiek powinien znać reguły, które obowiązują go w danej sytuacji i miejscu.
• Ważna jest stałość reakcji. Nie można raz śmiać się z tego, że dziecko użyło wulgarnego słowa, a następnym razem nakrzyczeć na nie. W takiej sytuacji dziecko będzie zdezorientowane i straci poczucie bezpieczeństwa. Dezaprobata wobec niewłaściwych zachowań musi stanowić rzecz stałą i niezmienną.
• Warto wyposażyć się w odrobinę tolerancji. „Przewinienia” związane z poznawaniem świata, zaspokajaniem ciekawości, eksplorowaniem nieznanego niekoniecznie należy z gruntu piętnować. Z całą pewnością warto je wytłumaczyć.

Jeśli kara wydaje ci się niezbędna:

• Zachowaj konsekwencję. „Luzowanie” sankcji, w zależności od własnego humoru czy danej chwili, nie służy powodzeniu akcji. Jeśli zapowiedziałeś, że nie idziecie na premierę filmu z ulubionym superbohaterem, nie rezygnuj z postanowienia, tylko dlatego, że też chętnie zobaczysz nową produkcję. Trudno, pójdziecie za tydzień.
• Trzymaj jeden front z partnerem. Zdarza się, że kara nałożona przez jednego z rodziców zostaje następnie umorzona przez drugiego – zdjętego współczuciem i wyrzutami sumienia. Pamiętaj, że w tej sytuacji działacie w teamie i nie ma mowy o rozłamie!
• Nie przesadzaj z karami, zarówno pod względem liczby, jak i dotkliwości. Nie chcesz przecież sprawić, by dziecko utożsamiało waszą relację z nieustannym szlabanem. Ponadto wiedz, że to, czego jest nadmiar, przestaje mieć swoją wartość.
• Wyjaśnij dziecku powody. Ważne, by dziecko wiedziało, za co otrzymało karę.
• Karząc, nie zapominaj, że równie istotne jest nagradzanie. Nie skupiaj się wyłącznie na złych zachowaniach dziecka, ale staraj się dostrzegać wiele tych dobrych i głośno zwracaj na nie uwagę. Dziecko nieustannie punktowane za złe uczynki, nauczone jest zwracania na siebie uwagi właśnie w ten sposób.