Prawo oświatowe a nauka w podstawówce

Zgodnie z obowiązującym prawem oświatowym dzieci sześcioletnie obowiązane są odbyć roczne przygotowanie przedszkolne w przedszkolu, oddziale przedszkolnym zorganizowanym w szkole podstawowej lub innej formie wychowania przedszkolnego. Obowiązek ten rozpoczyna się z początkiem roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 6 lat. Zwolnione są z niego dzieci, które na wniosek rodziców rozpoczęły naukę w szkole w wieku 6 lat. Jednak warunkiem rozpoczęcia nauki w szkole przez sześciolatka jest korzystanie przez niego z wychowania przedszkolnego w roku poprzedzającym rok szkolny, w którym rozpoczyna naukę w szkole podstawowej, lub posiadanie opinii o możliwości rozpoczęcia nauki w szkole podstawowej. 

Dlaczego wychowanie przedszkolne jest tak ważne?

• Poszerza środowisko wychowawcze. Na tym etapie dziecko poznaje nowych kolegów, uczy się, że nie zawsze zasady panujące w jego domu obowiązują też w innym miejscu (np. w domu zabawki sprząta się przed snem, w przedszkolu – gdy zakończy się zabawa). Przebywanie wśród innych dzieci jest okazją do nabycia podstawowych umiejętności społecznych: wspólnej zabawy, radzenia sobie z rywalizacją, niepowodzeniami, emocjami własnymi i innych. Organizacja wychowania przedszkolnego stwarza też dziecku idealne warunki do uczenia się samodzielności w zakresie samoobsługi (nawyki związane z higieną, ieranie się, jedzenie). Wdraża je do systematyczności oraz podejmowania się wykonania zadań, których rodzice nie mogą postawić przed nim w domu (jak np. aktywne uczestnictwo w organizowanych na terenie przedszkola uroczystościach).

• Nauczyciele przedszkolni są pierwszymi specjalistami związanymi z edukacją, z którymi spotyka się dziecko. To właśnie ich wiedza i doświadczenie pozwalają im kompetentnie ocenić, czy i w jakiej sferze dziecko potrzebuje wsparcia. Rodzice, nawet jeśli sami są psychologami czy nauczycielami, nie są w stanie tego zrobić przez „nieobiektywny” związek emocjonalny z dzieckiem. Warto więc uważnie słuchać opinii nauczyciela, jak również pytać, dzielić się z nim wątpliwościami, niepokojami i spostrzeżeniami dotyczącymi malucha.