To prawda – każde dziecko jest inne. Jednak pomimo indywidualnego toku rozwoju, każde dziecko przechodzi przez podobne etapy. Istnieje wiele cech wspólnych, charakterystycznych dla różnego wieku. Warto je poznać, aby móc lepiej zrozumieć swoje dziecko i wspierać jego prawidłowy rozwój.

Normy rozwojowe dziecka

Fazy rozwoju dziecka dotyczą kilku obszarów – są to m.in.: emocje, mowa, rozwój ruchowy czy umiejętności poznawcze i społeczne. Są to uśrednione wartości dla danej populacji, które wskazują, co powinno umieć dziecko w określonym wieku oraz jakie zachowania są dla niego typowe. Zarówno przyspieszenie występowania pewnych cech i zachowań, jak i ich opóźnienie w czasie – może, ale nie musi, być dla rodzica sygnałem, że warto skontaktować się z psychologiem lub pedagogiem dziecięcym.

Dziecko 3-letnie: mały człowie wielka fantazja

Trzylatki zazwyczaj znają już swoją pozycję w społeczeństwie i rodzinie: wiedzą, że są dzieckiem swoich rodziców i odczuwają z nimi szczególnie bliską więź. Wciąż są bardzo ciekawe świata i chętnie eksplorują pola, które dotąd były nieznane. Często wystawiają w ten sposób rodzicielską konsekwencję na próbę. Zaczynają pojawiać się polecenia
i rozkazy – zarówno wobec rodziców, jak i dzieci w piaskownicy. To czas szczególnie intensywnego skoku emocjonalnego, który ma bardzo duże znaczenie dla dalszych etapów życia. Właśnie w tym wieku dziecko jest bardzo podatne na socjalizację – choć najważniejsza jest w tym czasie rodzina, potrzeba bliskiej relacji z kimś innym może spowodować pojawieniem się w życiu malca tzw. wyimaginowanego przyjaciela. Jeśli zauważysz, że Twoje dziecko mówi samo do siebie lub przedstawia Ci jakąś niewidzialną postać, nie martw się – to normalne zachowanie dla dziecka w tym wieku. Mówiąc do siebie, dziecko przetwarza informacje o świecie: uczy się i rozwija.

Trzylatki zazwyczaj znają już swoją pozycję w społeczeństwie i rodzinie: wiedzą, że są dzieckiem swoich rodziców i odczuwają z nimi szczególnie bliską więź. Wciąż są bardzo ciekawe świata i chętnie eksplorują pola, które dotąd były nieznane. Często wystawiają w ten sposób rodzicielską konsekwencję na próbę. Zaczynają pojawiać się polecenia
i rozkazy – zarówno wobec rodziców, jak i dzieci w piaskownicy.

To czas szczególnie intensywnego skoku emocjonalnego, który ma bardzo duże znaczenie dla dalszych etapów życia. Właśnie w tym wieku dziecko jest bardzo podatne na socjalizację – choć najważniejsza jest w tym czasie rodzina, potrzeba bliskiej relacji z kimś innym może spowodować pojawieniem się w życiu malca tzw. wyimaginowanego przyjaciela. Jeśli zauważysz, że Twoje dziecko mówi samo do siebie lub przedstawia Ci jakąś niewidzialną postać, nie martw się – to normalne zachowanie dla dziecka w tym wieku. Mówiąc do siebie, dziecko przetwarza informacje o świecie: uczy się i rozwija.